Wpływy na zachowanie schnięcia
Gdy na elewacji zostanie nałożony, ustawiony i wysuszony tynk strukturalny, zachodzą procesy fizyczne, które tworzą trwałą, twardą warstwę z ruchomej i lepkiej masy. W nieco uproszczony sposób woda związana w tynku uchodzi i pozostawia twardą skorupę z wapna, piasku, cementu i innych dodatków.
Decydujący dla tego procesu jest czas parowania wody. Wpływ na to mają następujące czynniki zewnętrzne:
- Woda paruje szybciej, gdy jest ciepła
- Kiedy jest zimno, woda paruje wolniej
- Odparowanie następuje, gdy jest szron
- Parowanie zwalnia, gdy wilgotność powietrza jest wysoka
- Szybkość parowania wzrasta przy silnych przeciągach
Najważniejszym wymaganiem jest terminowe wiązanie i suszenie
Tynk został zaprojektowany tak, aby wykazywał więź fizyczną i stabilność przez „zdrowy” okres. Po prawidłowym nałożeniu tynku świeża okładzina ścienna musi spełniać następujące warunki:
- Idealne temperatury na zewnątrz to umiarkowane od 10 do 25 stopni Celsjusza
- Możliwe minimalne i maksymalne temperatury to pięć i trzydzieści stopni
- Należy unikać bezpośredniego nasłonecznienia (zacienienie)
- Unikaj wysokiej wilgotności około 75 procent (deszcz, mgła, rosa)
- Unikaj okresów silnych wiatrów i porywów wichury
Czas schnięcia i alternatywny tynk szpachlowy
W okresach przejściowych, takich jak wiosna i jesień, należy przestrzegać praktycznej zasady czasu schnięcia tynków okiennych. Oblicza się około 24 godzin na milimetr grubości tynku. Gdy tynk wysycha od góry, powierzchnia wysycha szybciej.
Z tego powodu również w przypadku pytania o to, czy na elewację zewnętrzną lepiej nadaje się tynk drapany, czy tynk szklany, często decyduje się na tynk drapany. Fasada pokryta tynkiem rysującym może szybciej przeciwdziałać nieoczekiwanym zmianom pogody niż tynk szkliwiony.
porady i wskazówki
Jeśli tynkujesz w fazie, w której schnięcie jest wolniejsze, ulewa może po prostu zmyć tynk ze ściany nawet po kilku dniach.
