Ziarno odpowiada za głębokość struktury
Od samego początku tworzenie szorstkiego tynku strukturalnego poprzez wygładzanie brzmi paradoksalnie. Wśród rodzajów tynków strukturalnych, tynk ścierny czy szybowy nie wykazuje efektów narzędzi modelujących i modelujących. Jego konsystencja wynika z konsystencji, która jest tylko „wcierana”. Przy dłuższej obróbce, na przykład płytą filcową, stawałby się coraz bardziej gładkim tynkiem.
W wyniku tego „pasywnego” projektu, w którym zostaje wykorzystana faktura, powstaje intensywność i głębia wzorów tynku. Podstawowa struktura może być znacznie zmieniona przez kierunek, w tym zmiany kierunku podczas wygładzania. Im grubszy był tynk, tym częstsze i głębsze są „wgniecenia”, bruzdy i zagłębienia.
Techniki i wygląd pocierania
Grubość struktury zależy od doboru i zastosowania tynku. Decydujące znaczenie ma wielkość ziarna użytego piasku i proporcje mieszania. Im większa zawartość najgrubszych ziaren piasku, tym „bardziej szorstka” staje się struktura.
Poniższe kierunki pocierania i głaskania nadają strukturze podstawowy kierunek:
- Poziome tarcie
- Pocieranie pionowe
- Tarka ukośna
- Pocieranie okrężne
- Pocieranie w kształcie wachlarza
- Faliste tarcie
- Pocieranie w kształcie gwiazdy
We wnętrzu powszechnie występują ziarna o wielkości od dwóch do sześciu milimetrów, aby nie tworzyć zbyt głębokich dziur, wąwozów, rowków, żlebów i dolin. Drobne ziarna do czterech milimetrów przypominają wygląd tapety Rauhfaser, grube ziarna od dziesięciu milimetrów na tynku drapanym. Podczas obróbki na ścianach zewnętrznych wielkość ziarna wzrasta do dwunastu milimetrów.
porady i wskazówki
Jeśli chcesz zwizualizować proces tworzenia struktury tartego tynku i tynku, wyobraź sobie pasmo górskie, takie jak Alpy, których góry są nadal miękkie. Z deską na kilka kilometrów kwadratowych można przejeżdżać przez górskie szczyty i grzbiety oraz je „golić”. Doliny pozostają i przekształcają się, gdy są częściowo wypełnione zerodowaną masą górską.
