Jeden z najstarszych tworzyw sztucznych
Żywica fenolowa jest jednym z pierwszych tworzyw sztucznych wykorzystywanych w przemyśle, opracowanym w 1907 roku i nadal jest używany w wielu różnych zastosowaniach. Do najpopularniejszych zastosowań należały karoserie pojazdów Trabant w NRD, obudowy radia i odbiorników ludowych w latach 30. i 40. XX wieku oraz kule bilardowe. Prawie wszystkie wyobrażalne kształty korpusów z plastyliny można wytwarzać przez prasowanie i w połączeniu z różnymi dodatkami.
Ponieważ w obróbce chemicznej używane są dwa bardzo toksyczne składniki oraz płynna forma przetwarzania z formaldehydem i fenolem, żywica fenolowa nie nadaje się do zastosowań z żywnością ani do bezpośredniego lub stałego kontaktu z ciałem. Przy stosowaniu jako materiał izolacyjny lub jako lakier i farba należy przestrzegać ścisłych wytycznych dotyczących użytkowania.
Właściwości wyschniętej i związanej żywicy fenolowej
- Niezniszczalna twardość przy gęstości około 1,4 grama na centymetr sześcienny
- Wysoka sztywność
- Niska skłonność do pełzania
- Niska rozszerzalność cieplna
- Dobra odporność na ciepło
- Wysoka odporność na żar
- Ciężka palność
- Niskie przewodzenie ciepła
- Bezwonny i bez smaku
- Obróbka możliwa tylko poprzez obróbkę mechaniczną
- Dobra przetwarzalność produktów wzmocnionych włóknem
- Brak przewodnictwa elektrycznego
Ciemny kolor i izolacyjność
Wśród właściwości optycznych wyróżnia się tworzenie ciemnego koloru, który z czasem ciemnieje. Osłabienie lub zatrzymanie tego procesu jest możliwe jedynie poprzez zastosowanie odpowiednich dodatków i zabiegów zewnętrznych. Czysta żywica fenolowa ma czarne, brązowe i czerwone zabarwienie.
W technologii i produkcji tworzyw sztucznych żywica fenolowa należy do tzw. Duroplastów. Jest dostępny pod wieloma nazwami handlowymi i oznaczeniami, przy czym bakelit jest zdecydowanie najpopularniejszym i najbardziej znanym. Był i jest używany w wielu różnych funkcjach w przemyśle elektrycznym, oprócz czystej produkcji obudów i obudów użytkowych.
porady i wskazówki
Elementy z żywicy fenolowej, które są narażone na tarcie lub inne ciągłe obciążenia, powstają po około 40 000 godzinach pracy. Podczas sprawdzania właściwości konstrukcji technicznej należy wziąć pod uwagę ten „czas przydatności” ruchomych i zużywających się elementów zgodnie z oczekiwanym naprężeniem materiału.
