Odpowiednie materiały tynkarskie do ścian zewnętrznych
Ogólnie rzecz biorąc, lekkie tynki mineralne są obecnie wysoce zalecane do nowoczesnych, nowo budowanych budynków. Ze względu na swój niewielki ciężar powierzchniowy powodują mniejsze naprężenia i są również bardzo odporne na wilgoć. Składają się głównie z wapna, cementu, gipsu - w niektórych przypadkach również z gliny - z różnymi dodatkami, np. Mielony kamień naturalny. Z wyjątkiem ceglanych ścian, prawie wszystkie ściany zewnętrzne można teraz otynkować w stosunkowo cienkich warstwach o grubości około 15 mm, w jednej lub dwóch warstwach. W przypadku murów ceglanych, zwłaszcza z lekkich cegieł i cegieł izolowanych termicznie, przewiduje się grubość tynku co najmniej 2 cm.
Tynk podkładowy i tynk do ścian zewnętrznych
Z reguły na podłoże należy zastosować tynk, który z jednej strony pozwala na ucieczkę pary wodnej i wilgoci, ale jest również niewrażliwy na wilgoć zewnętrzną i zabezpiecza przed nią podłoże budynku. Jako tynk podkładowy - w przeciwieństwie do tynków ściennych - najlepiej sprawdzają się tynki cementowe, które mają zdecydowanie najlepsze właściwości pod tym względem. W przypadku tynków zewnętrznych należy jednak w miarę możliwości stosować tynki mineralne.
Wstępna obróbka podłoża
Ważne jest, aby wcześniej sprawdzić przyczepność podłoża i w razie potrzeby ją poprawić. Należy zawsze przygotować głębsze spoiny lub sąsiednie, różne materiały budowlane. Z jednej strony można tu wskazać wzmocnienia tynkowe, z drugiej zaś wypełnienie spoin lub specjalne zamknięcia dylatacyjne, np. Do połączeń rurowych. Mocowanie pasków tynku jest również częścią prac przygotowawczych, które są niezbędne przed tynkiem. W miarę możliwości listwy tynkarskie ze stali nierdzewnej należy stosować w szczególnie problematycznych miejscach narażonych na działanie silnych warunków atmosferycznych.
Jeśli przyczepność podłoża nie jest gwarantowana, należy pomóc sobie albo odpowiednimi podkładami, albo w razie potrzeby zaprawą natryskową.
