Łączenie cząsteczek w substancji
W przypadku tak zwanego suszenia, w przeciwieństwie do klejów na bazie rozpuszczalników, nie zachodzi reakcja zewnętrzna, taka jak parowanie i parowanie. Dlatego superglue nie jest toksyczny, o ile nie zostanie podgrzany powyżej 150 stopni Celsjusza, dostanie się do organizmu ludzkiego lub zostanie zjedzony.
Reakcja chemiczna tzw. Polimeryzacji zachodzi tylko wewnątrz cyjanoakrylanu. Termin „łańcuch” opisuje proces dokładniej niż suszenie. Cyjanoakrylan potrzebuje wilgoci do zainicjowania polimeryzacji. Jeśli jest to nieosiągalne, nie ma łańcuchów, a tym samym tak zwanego suszenia.
Klej pobiera wilgoć z otaczającego powietrza. Kiedy superglue uderza w skórę, wykorzystuje wilgoć z tkaniny. To wyjaśnia, dlaczego klej często lepiej i szybciej przylega do skóry niż do faktycznie zamierzonych części łączących.
Przyczyny braku suszenia
- Nieprawidłowo nałożony, nałożony zbyt dużą, aby powietrze nie przedostało się do wnętrza i głębszych powierzchni klejących
- Zbyt suche otoczenie, na przykład ogrzewane wnętrze zimą
- Zbyt grube zewnętrzne krawędzie punktu klejącego lub zbyt duża dawka superglue
- Powierzchnie kwaśne, na przykład przez tlenki metali, które są nakładane na wyroby medyczne jako bariera dla bakterii
- Wartość pH powierzchni lub spoin poniżej siedmiu (kwaśne)
Proces schnięcia lub wiązania można przyspieszyć. Oprócz optymalnych temperatur od dziesięciu do dwudziestu stopni Celsjusza dostępne są aktywatory, które sprzyjają reakcjom.
Rozwój ciepła podczas reakcji
Używając superglue, należy zauważyć, że łańcuchy cząsteczek wytwarzają ciepło, tak zwaną reakcję egzotermiczną. Poza zakłóceniami podczas suszenia, nagrzewanie to może prowadzić do samozapłonu w przypadku materiałów łatwopalnych.
porady i wskazówki
Możesz również użyć reaktywności z wilgocią i wodą w przeciwnym kierunku. Sztuczka znana wśród dozorców polega na umieszczeniu kleju na stałe pod wodą na kilka godzin, gdy znajduje się w zamku drzwi.
