Właściwości arsenu
Arsen to półmetal, który w zależności od zmiany może mieć właściwości metaliczne lub niemetaliczne. Występuje głównie w związkach siarczkowych, ale występuje też naturalnie - czyli w czystej postaci.
Arsen jest praktycznie wszędzie w glebie w śladowych ilościach. Każdego roku wydobywa się łącznie około 53 000 ton arsenu. W produkcji rozróżnia się arszenik żółty, szary, czarny i brązowy. Szary arsen jest szczególnie kruchy.
Arsen jest stosowany zarówno w lekach, jak i pestycydach. Jest uważany za pierwiastek śladowy dla organizmu ludzkiego, ale jego niedobór nie jest znany. Zalecana dzienna dawka prawdopodobnie mieści się w zakresie od 5 do 50 µg dziennie.
Arsen zagraża zdrowiu
Nowe badanie pokazuje rosnące ryzyko raka poprzez regularne przyjmowanie pewnych związków arsenu, takich jak te występujące na obszarach uprawy ryżu.
I odwrotnie, regularne przyjmowanie pewnych związków arsenu prowadzi również do przyzwyczajenia fizycznego z objawami odstawienia. Arszenik, wcześniej znany jako dym chałupniczy, był spożywany jako środek zwiększający wydajność i produkt kosmetyczny przez całe średniowiecze, a nawet do II wojny światowej.
Wszystkie trójwartościowe związki arsenu są silnie toksyczne. Powodują liczne zakłócenia na poziomie komórkowym, w tym inaktywację tzw. Białka supresorowego, które ogranicza wzrost guza.
Przy dawce powyżej 1,4 mg / kg masy ciała dochodzi do ostrego zatrucia, które w ciągu kilku godzin prowadzi do śmierci. Jednak jest to bardzo rzadkie.
Przewlekłe zatrucia są znacznie częstsze. Prowadzą do zaburzeń tworzenia krwi i obniżenia poziomu hemoglobiny, która przenosi tlen we krwi. Tak zwane palce podudzia i gwoździe ze szkła zegarkowego są widoczną oznaką długotrwałego, chronicznego zatrucia arszenikiem.
Może również wystąpić niebieskie przebarwienie spowodowane niedostatecznym dopływem krwi do palców rąk, nóg, nosa i uszu. Może następnie prowadzić do tak zwanej choroby czarnej stopy.
Wartości graniczne
Wartość dopuszczalna 10 µg / l ustalona przez WHO obowiązuje również w całej UE, a zatem jest również określona w niemieckim rozporządzeniu w sprawie wody pitnej.
Jednak w przypadku niemowląt i małych dzieci nie należy przekraczać maksymalnej wartości 5 µg / l, jeśli to możliwe.
W USA ta wartość graniczna była dotychczas bardzo często przekraczana.
porady i wskazówki
Woda do przygotowania żywności dla niemowląt może zawierać tylko niektóre składniki, w tym metale ciężkie, w znacznie mniejszych ilościach niż obowiązujące wartości dopuszczalne. Powinien być również wysterylizowany.
