Warstwa pasywna na metalach
Miedź utlenia się w połączeniu z tlenem i innymi substancjami, jak każdy inny metal. W przypadku wielu metali, w tym miedzi, powstaje tzw. Warstwa pasywna, która zabezpiecza miedź przed dalszym utlenianiem.
Ta warstwa tlenku zmienia się, w zależności od okoliczności, wpływów i ram czasowych, od subtelnego brązu do ciemnobrązowego do głęboko błyszczącej czerni. Wietrzenie może również prowadzić do zielonej patyny. Mieszaniny wodorotlenków miedzi (węglan-siarczan-chlorek) powodują odbarwienie zielonego miedzi pod wpływem warunków atmosferycznych.
Teraz krystalizujące się sole miedzi nie należą do patyny
W dalszym przebiegu procesu sole miedzi wprowadzone np. Do kwasu octowego mogą krystalizować i powodować intensywnie zieloną barwę. Ten zielony kolor, znany jako verdigris, nie ma nic wspólnego z tworzeniem się patyny w wyniku utleniania. Jak już wspomniano, są to na przykład sole miedzi rozpuszczone w kwasie octowym, które ulegają krystalizacji.
Zamieszanie jest tak duże, ponieważ naturalna zielona patyna jest potocznie, ale niepoprawnie, określana również jako verdigris. Istnieją znaczne różnice między tymi dwoma produktami: podczas gdy zielona warstwa starzenia lub patyna jest nietoksyczna, patyna jest lekko toksyczna.
Starzenie się miedzi
Odpowiednio, tworzenie się patyny jest często opisywane wraz ze starzeniem się miedzi, na przykład gdy miedź jest zawieszona nad kwasem octowym, a po pewnym czasie sole miedzi krystalizują na powierzchni miedzi. Jednak ze względu na toksyczność patyny w większości przypadków należy unikać tego efektu. Niemniej jednak poniżej opisujemy najpopularniejsze metody:
- z amoniakiem i ciepłem
- Wątroba siarkowa
- Roztwór sody
- Ocet, sól niejodowana, amoniak
Prace przygotowawcze przed starzeniem miedzi
Wszystkie procesy zakładają, że miedź jest dokładnie oczyszczona przed starzeniem. W szczególności oleje i tłuszcze należy całkowicie usunąć z miedzianej powierzchni. Odpowiedni jest do tego alkohol etanolowy (spirytus) lub środek do czyszczenia szkła na bazie amoniaku.
Służy do spryskiwania miedzi, a następnie czyszczenia i suszenia szmatką, która nie puszy się. Aby nie dopuścić do powstania napięcia powierzchniowego, miedzianą powierzchnię spryskuje się ponownie środkiem do czyszczenia szkła (na bazie amoniaku!) Po czyszczeniu, ale tym razem nie jest już wycierany.
Postarzać miedź amoniakiem
Amoniak jest sprzedawany w starym słoiku z zakrętką z blachy, na przykład słoik do marynaty. Wystarczy, żeby pokryć ziemię. Teraz miedziana część do starzenia jest przymocowana do drutu. W pokrywie słoika znajduje się mały otwór, przez który przechodzi drut. Następnie kawałek miedzi zawiesza się nad amoniakiem (nie zanurza w nim!) Na 24 godziny i szkło jest uszczelniane.
Następnego dnia miedź na drucie jest usuwana i ostrożnie podgrzewana za pomocą palnika gazowego (38,99 euro na Amazon *) (palnik) - ale niezbyt szybko i niezbyt intensywnie (nigdy, dopóki się nie zaświeci), bardziej jak lutowanie rur miedzianych. W zależności od częstotliwości, z jaką przeprowadzany jest cały proces oraz intensywności nagrzewania miedzi, patyna waha się od subtelnego do ciemnobrązowego do typowej zieleni.
Roztwór sody lub roztwór soli, octu i amoniaku
Obie techniki działają podobnie. Proporcje mieszania dla roztworu sody są nasycone, czyli tyle sody, że woda nie może już wchłonąć. Proporcje mieszania dla drugiego roztworu to jedna część soli niejodowanej na dwie części amoniaku na cztery części octu. Każde z tych rozwiązań jest nakładane za pomocą butelki z rozpylaczem (12,99 EUR na Amazon *).
Następnie najlepiej umieścić miedzianą część w woreczku foliowym, który można hermetycznie zamknąć w ciepłym miejscu (w woreczku foliowym wymagana jest duża wilgotność). Ważne jest, aby upewnić się, że tworzywo sztuczne nie dotyka miedzi, aby zapewnić równomierną patynę.
Zabarwienie w wyniku sztucznego starzenia miedzi
Z roztworem sody uzyskuje się brązową patynę, w przypadku roztworu octu, soli i amoniaku miedź najpierw brązowieje w wyniku sztucznego starzenia, a następnie zielenieje (w zależności od intensywności i częstotliwości procesu starzenia).
porady i wskazówki
Te starzejące się warstwy nie są stabilne mechanicznie, ale nie są ekstremalnie wysokie. Jeśli chcesz trwale zabezpieczyć patynę, pomaluj miedź w celu ochrony. Stosuje się do tego lakiery Zapon. Jednak te również nie są trwałe. Patynowane w ten sposób części miedziane należy wielokrotnie malować w odpowiednich odstępach czasu.
