Jak działa filtr zraszający
Filtry zraszające zawierają materiał wypełniający, przez który przepływa ściek. Materiałami wypełniającymi może być na przykład żużel plastikowy lub lawowy.
Bakterie ze ścieków gromadzą się na tworzywie sztucznym i namnażają się z czasem, tworząc tzw. Trawnik bakteryjny na ziarnistym materiale wypełniającym. Za każdym razem, gdy ścieki wpływają do filtra zraszanego, bakterie otrzymują nowe składniki odżywcze i ponownie się rozmnażają.
Aby aktywować bakterie, do filtra zraszanego doprowadzany jest od dołu tlen. Przepływ napowietrzania przebiega dokładnie w kierunku przeciwnym do kierunku dopływu wody. Zapewnia to maksymalne wzbogacenie w tlen.
Po przejściu wody przez filtr zraszany wymagane jest dalsze klarowanie w odstojniku. Podczas procesu klarowania wypłukane bakterie są również ponownie oddzielane.
Zalety i wady metody zraszania
W przeciwieństwie do systemów z procesem osadu czynnego, ilość osadu ściekowego w systemach opartych na zasadzie filtra zraszanego jest stosunkowo niewielka.
Ze względu na prostą konstrukcję filtry zraszane są również bardziej wytrzymałe i wymagają niewielkiej konserwacji. Ponadto nie ma ryzyka tworzenia się grubego szlamu. Indeks szlamu jest również niski.
Problem polega jednak na tym, że żadna denitryfikacja - czyli żadne usuwanie azotu - nie może nastąpić przez filtry zraszające. Wymagane byłyby do tego dodatkowe kroki wyjaśniające, co zwykle nie jest strukturalnie opłacalne.
Rozprzestrzenianie się filtrów zraszanych
Filtry spływające są bardzo rzadkie - nawet na obszarze miejskim, gdzie oznaczałyby wiele prac budowlanych. W małych oczyszczalniach ścieków warto je wykorzystać tylko wtedy, gdy ścieków nie trzeba denitryfikować.
porady i wskazówki
Powszechnie stosowanym procesem oczyszczania ścieków jest osad czynny lub technologia SBR. Tutaj uzyskuje się usługi porządkowe odpowiadające usługom komunalnych oczyszczalni ścieków pod względem zakresu i jakości odwodnienia.
