Różnice między papami bitumicznymi a tekturą bitumiczną
Papier smołowy niesłusznie nosi swoją nazwę: nowy „papier smołowy” (papa dachowa) od dziesięcioleci nie zawierał rakotwórczej smoły. Podobnie jak papa bitumiczna jest impregnowana bitumem.
Bitum jest nieszkodliwy dla zdrowia.
Główną różnicą między papą bitumiczną a papą jest grubość. Grubość materiału można już rozpoznać po nazwie produktu:
- Filc dachowy R333 waży 333 g / m²
- Filc dachowy (24,79 € w Amazon *) R500 waży 500 g / m² i dlatego jest grubszy
- Filc dachowy V13 waży 1300 g / m² i dlatego jest już papą bitumiczną
Litery przed cyframi wskazują rodzaj warstwy nośnej. „R” oznacza surowy filc, „V” natomiast włóknina szklana. W przypadku warstw nośnych wykonanych z włókniny szklanej i odpowiedniej grubości, nazwa handlowa to często „papa dachowa” lub „membrana dachowa”, ale ze względu na grubość technicznie jest to bitumiczna membrana dachowa, a nie papa.
Szlifowana papa i membrany dachowe
Szlifować można zarówno membrany dachowe, jak i papę. W tym celu do warstwy wierzchniej wtłacza się drobny żwir lub gruboziarnisty piasek, aby zwiększyć odporność papy na ścieranie.
Szczególnie wysokiej jakości membrany dachowe lub papy dachowe mogą być również „łupkowe”. Następnie zamiast piasku lub żwiru wtacza się drzazgi łupków.
Szlifowanie odbywa się zarówno przy pomocy pap bitumicznych, jak i zwykłej papy. Niezapiaskowane membrany dachowe są często określane w handlu jako „nagie” lub „puste”.
Filc dachowy V60-S4 jest często określany jako „skóra słonia”.
Różnice w przetwarzaniu
Papę dachową układa się zawsze luźno. Można go przybić (specjalnymi gwoździami z papy) lub spiąć zszywkami.
Z drugiej strony membrany dachowe są zwykle klejone na zimno (rzadziej) lub zgrzewane, aby uzyskać całkowitą wodoszczelność na łączeniach i szwach. Na rynku dostępne są również samoprzylepne papy bitumiczne na zimno, ale są one rzadko używane, ponieważ są znacznie droższe.
Różne obszary zastosowań
Filc dachowy jest bardzo rzadko stosowany jako wierzchnia warstwa pokrycia dachowego. Ze względu na małą grubość i mniej odporną warstwę nośną są one znacznie mniej trwałe niż grubsze arkusze do zgrzewania bitumu. Dlatego musiałyby być częściej odnawiane.
Są używane tylko jako jedyne przykrycie w małych szopach na narzędzia lub bardzo małych szopach ogrodowych. Tam są najbardziej opłacalną opcją pokrycia. Z reguły wykładzina jest następnie wykonywana w dwóch przesuniętych warstwach, jedna na drugiej, przy czym górna warstwa jest szlifowana, a dolna odkryta.
Jeśli wymagana jest większa trwałość i wodoszczelność, na wierzchnią warstwę zwykle stosuje się bitumiczny arkusz spawalniczy (szlifowany lub łupkowy). W przypadku domków ogrodowych można również zastosować gonty bitumiczne, które są szczególnie trwałe.
Powłoka z grubą warstwą bitumiczną byłaby możliwością uczynienia tradycyjnego papy dachowej trwałej i całkowicie wodoodpornej, w praktyce nie jest to możliwe ze względu na wysokie koszty taniej papy. Sporadycznie stosuje się lakier dachowy na bazie bitumu lub farbę chroniącą przed czynnikami atmosferycznymi (wyższa odporność na promieniowanie UV).
