Regulacja przestrzeni życiowej
Rozporządzenie w sprawie przestrzeni życiowej zostało pierwotnie stworzone na potrzeby ustawy o promocji mieszkań. Jego celem jest uregulowanie obliczania powierzchni mieszkalnej w finansowanych przez rząd mieszkaniach do wynajęcia. Jednak jest również używany w warunkach prywatnych do obliczania powierzchni mieszkalnej i ma obecnie ogólne zastosowanie. Obecna wersja weszła w życie 1 stycznia 2004 roku.
Ważność obliczeń
Obliczenia powierzchni mieszkalnej dokonane przed 2004 r. Na podstawie starego rozporządzenia nadal mają zastosowanie, jeśli nie zostaną wprowadzone żadne zmiany strukturalne. Ponowne obliczenie jest konieczne tylko wtedy, gdy dokonano poważnych zmian strukturalnych.
Schody i przestrzeń życiowa
W starej wersji rozporządzenia o powierzchni mieszkalnej przestrzeń pod schodami była liczona jako powierzchnia mieszkalna tylko wtedy, gdy miała co najmniej dwa metry wysokości. Jednak w nowej wersji obszary od jednego do dwóch metrów są teraz w połowie uwzględnione jako powierzchnia mieszkalna. Od wysokości dwóch metrów teren w pełni traktowany jest jako przestrzeń mieszkalna.
- Obszary o wolnej wysokości co najmniej dwóch metrów są w pełni liczone
- Obszary z wolną przestrzenią od jednego do dwóch metrów liczone są do połowy
- Pomieszczenia, których nie można ogrzewać, takie jak ogrody zimowe lub baseny, są liczone do połowy
- ogrzewany ogród zimowy jest częścią przestrzeni życiowej
- Balkony, ogrody dachowe lub tarasy są liczone od jednej czwartej do połowy, w zależności od konstrukcji
porady i wskazówki
Jeśli powierzchnia mieszkalna jest o ponad dziesięć procent mniejsza niż określona w umowie najmu, możesz zakwestionować umowę i odpowiednio obniżyć czynsz. Należy jednak pamiętać, że na przykład ogólne odliczenie dla powierzchni otynkowanych nie jest już przewidziane. W nowych zasadach obliczania powierzchni mieszkalnej nie ma również ogólnego odliczenia w wysokości dziesięciu procent dla budynków z tylko jedną jednostką mieszkalną.
