To jest łączenie fornirów
Podczas łączenia okleina jest łączona na styk w taki sposób, że powstają różne wzory powierzchni. Jednocześnie rozcięcie połączeń, które chcesz złożyć, musi być tak czyste, aby ta fuga (fuga licowa) była prawie niewidoczna gołym okiem. Ale jest też tak, że różne rodzaje drewna mają również różne właściwości. Forniry to nic innego jak cienkie plastry lub arkusze odpowiedniego gatunku drewna.
Różne techniki łączenia
Dlatego musisz dobrać odpowiednie narzędzie w zależności od rodzaju drewna. Najpierw jednak chcemy przedstawić różne techniki łączenia:
- Ślizgać się
- Spadek
- Niekończące się łączenie
- Deski
- Głowa spada
Podczas łączenia otrzymujesz stos oklein wykonanych z tego samego kawałka drewna w kolejności stosu. Dlatego ziarna są bardzo podobne i można je łączyć na różne sposoby.
Przesuwne i ciągłe łączenie fornirów
Podczas przenoszenia wystarczy tylko wziąć jedną okleinę na raz i ułożyć je razem. Słoje powtarza się od jednej okleiny do następnej. Nie uwzględnia się jednak usłojenia, dzięki czemu powstaje asymetryczny wzór spoiny. Ta technika łączenia działa uspokajająco na duży obszar.
Deska z forniru
Deskowe powierzchnie fornirowe powstają z - mówiąc mimochodem - kolorowo ułożonych fornirów. Mogą one różnić się ziarnem, warstwą słojów, a także kolorem. Można również łączyć forniry o różnych szerokościach bez uwzględnienia kolejności układania. Możesz również odwrócić pojedyncze okleiny. Ogólnie daje to wrażenie rustykalnej powierzchni z litego drewna.
Przewrócenie forniru
Przewracanie jest z pewnością jedną z najbardziej spektakularnych wizualnie technik łączenia. Forniry są praktycznie rozkładane ze stosu wzdłuż osi podłużnej lub poprzecznej. Pomyśl o tym jak o otwartej książce lub notatniku. W ten sposób uzyskujesz odbicie słojów.
Pozwala to na uzyskanie naprawdę efektownych, symetrycznych wzorów łączenia. Licówki można również złożyć dwukrotnie, na przykład najpierw w poprzek, a następnie wzdłuż. Szczególnie w przypadku bardzo intensywnych słojów tworzy to niezwykłe wzory łączenia, które przyciągają uwagę każdego.
Łeb opadający z fornirów
Kiedy odwracasz głowę, co drugi arkusz forniru jest przewracany (nie na drugą stronę, ale z góry na dół, czyli do góry nogami), co tworzy równomiernie ciągłe wzory forniru, które są również bardzo wyjątkowe.
Narzędzie do łączenia forniru
Narzędzie jest najważniejsze podczas łączenia. W zależności od gatunku drewna musisz używać różnych narzędzi. Cięcie forniru o mocnym ziarnie nożem jest bardzo trudne, ponieważ ostrze, nieważne jak ostre, zawsze podąża za ziarnem.
Jeśli ziarno wypływa na zewnątrz, musisz ciąć razem z ziarnem. Jeśli tniesz się o nią, krawędź się strzępi. Oprócz noży używane są również niektóre samoloty, na przykład podwójne lub czyszczące. Ale są też piły do forniru. Niektóre forniry można również fazować za pomocą odpowiednich i bardzo ostrych głowic frezujących z frezarką.
Zwykle do mocowania forniru na miejscu używana jest ławka rabusiów. Do mniejszych prac łączeniowych zalecana jest mata do cięcia. Podczas przycinania krawędzi spoin dwóch licówek, które mają być łączone, należy zacisnąć jeden na drugim, a następnie przyciąć.
Łączenie forniru - zawsze bardzo skoncentrowana, precyzyjna praca
Fuga obu oklein doskonale do siebie pasuje. Przede wszystkim ważne jest, aby obie okleiny były zaciśnięte w prawidłowy sposób (tak, aby w zasadzie złożyć górną okleinę w stronę cięcia, a następnie ją połączyć. Ale klejenie również odbywa się za pomocą specjalnych technik.
porady i wskazówki
Dzięki okleinom możesz wykonywać różnorodne prace. Ale są też konwencjonalne miejsca pracy. Oczywiście opisujemy je również w dzienniku domowym. Na przykład możesz przeczytać, jak usunąć okleinę. Oferujemy również różne przewodniki, które uwzględniają specjalne i głównie improwizowane techniki pracy stosowane przez majsterkowiczów, takie jak klejenie forniru. Będziesz zaskoczony, ile błędów można popełnić.
