Aby zrozumieć funkcję i ograniczenia paroizolacji, konieczne jest wyjaśnienie terminologii: Szczelność jest jednym z podstawowych wymagań skutecznej izolacji termicznej. Rozporządzenie w sprawie oszczędzania energii (EnEV) 2014 przewiduje pełną izolację cieplną budynku w przypadku nowych budynków i renowacji energetycznej, tak aby konstrukcja była automatycznie hermetyczna. Takie hermetyczne warstwy znajdują się zawsze od wewnątrz - czyli po ciepłej stronie poddasza lub elewacji. Często pełnią one jednocześnie funkcję paroizolacji lub paroizolacji, co w żadnym wypadku nie jest konieczne dla wszystkich budynków i środków izolacyjnych. Ogólnie rzecz biorąc, trend w nowoczesnej izolacji termicznej zmierza w kierunku konstrukcji otwartych dyfuzyjnie.
Tabela 1: Materiały otwarte dyfuzyjnie, paroizolacyjne i paroizolacyjne (zgodnie z DIN 4108-3)
Wartości graniczne grubości warstwy powietrza zależne od dyfuzji pary wodnej (wartość Sd)
| Wartość Sd (m) | Właściwości dyfuzyjne | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| m <= 0,5 | otwarte na dyfuzję | m> 0,5 i <1500 | opóźniacz parowania | m> = 1500 | paroizolacja |
Szczelność i wiatroszczelność to nie to samo co paroszczelność
W tym kontekście często pomija się fakt, że szczelność, wiatroszczelność i paroszczelność nie są identycznymi terminami i niekoniecznie opierają się na tych samych metodach konstrukcyjnych. Na przykład struktury, które są otwarte na dyfuzję, mogą być hermetyczne lub wiatroszczelne, ale pozwalają na dyfuzję pary wodnej w różnym stopniu. Jeśli wręcz przeciwnie, konstrukcja faktycznie paroszczelna ma nieszczelności, para wodna może dostać się do warstwy izolacyjnej lub do tkaniny budowlanej i tam skroplić się bez utraty szczelności. Jeśli wilgoć kondensacyjna nie może być dłużej suszona ze względu na działanie izolacyjne paroizolacji, w perspektywie średnio- lub długoterminowej wystąpią uszkodzenia pleśni lub wilgoci.
Paroizolacje - przez długi czas non-plus-ultra w izolacji termicznej
Niemniej jednak, stosowanie paroizolacji od dawna uważane jest za niedopuszczalne w izolacji termicznej - możliwe negatywne konsekwencje w niektórych przypadkach doprowadziły do kontrowersyjnych dyskusji na temat „sensu i nonsensu” samego wymogu izolacji. Ważną rolę odgrywa tutaj również fakt, że styropian / styropian odgrywa wiodącą rolę na rynku izolacji - poza nowszymi gatunkami styropianu / styropianu o właściwościach dyfuzyjnych, większość izolacji styropianowych opiera się w dużej mierze na konstrukcjach paroszczelnych.
Co to jest paroizolacja?
Paroizolacja to warstwa barierowa o określonym oporze dyfuzji pary wodnej, która w znacznym stopniu ogranicza lub całkowicie zapobiega przenikaniu wilgoci z wnętrza budynku do izolacji termicznej. Celem montażu paroizolacji jest zapobieżenie osadzaniu się kondensatu w warstwie izolacji, w tkaninie budynku lub między tymi dwoma warstwami. Wilgotność powietrza powinna pozostać wewnątrz budynku i wyschnąć poprzez wentylację lub przenieść się na zewnątrz. Jednocześnie dach lub fasada posiada zewnętrzną ochronę przed wilgocią (uszczelnienie), która chroni tkaninę budowlaną przed działaniem czynników atmosferycznych.
Narażenie na wilgoć w pomieszczeniach
Wilgotność jest stale generowana w mieszkających wnętrzach; na przykład podczas kąpieli lub prysznica występuje jeden do dwóch litrów wilgotności w pomieszczeniu. Podczas wykonywania lekkich czynności ludzie wytwarzają około 30 do 60 gramów wilgoci na godzinę, podczas gdy ćwiczenia wymagające wysiłku fizycznego mogą generować do 300 gramów na godzinę. Gotowanie lub suszenie ubrań gromadzi od 50 do 600 gramów wilgoci na godzinę.
Dyfuzja pary wodnej z ciepłych do zimnych obszarów budowlanych
Wilgoć w postaci pary wodnej dyfunduje z ciepłych do zimnych stref konstrukcyjnych, czyli z ogrzewanych pomieszczeń wewnętrznych do warstwy ocieplenia i ściany zewnętrznej w okresie zimowym. Latem, przy określonych warunkach atmosferycznych, może również zachodzić tzw. Odwrócona dyfuzja z zewnątrz do wnętrza budynku. Jeśli dyfuzja pary wodnej nie zostanie wyłączona lub kontrolowana przez odpowiednią strukturę warstw, może dojść do powstania szkodliwej wody kondensacyjnej.
Obliczenia punktu rosy
Aby zapewnić bezawaryjną izolację, ważna jest nie tylko jak najwyższa izolacyjność, ale także kontrola punktu rosy pary wodnej w konstrukcji. Idealnie jest blisko powierzchni lub na zewnątrz ścian zewnętrznych. W przypadku kompozytowych systemów izolacji cieplnej (ETICS) lub systemów izolacji dachów płaskich dostępne są zazwyczaj obliczenia punktu rosy, które dowodzą, że punkt rosy znajduje się w punkcie, w którym kondensacja może łatwo odparować lub spłynąć. Alternatywnie obliczenia przeprowadza wykwalifikowany rzemieślnik podczas planowania izolacji termicznej.
porady i wskazówki
Ocena optymalnych właściwości dyfuzyjnych izolacji termicznej, dobór odpowiednich materiałów izolacyjnych oraz planowanie konstrukcji zawsze powinny być wykonywane przez specjalistę. Zwłaszcza w przypadku rozwiązań izolacyjnych ze zintegrowaną paroizolacją, nieprawidłowe wykonanie może prowadzić do poważnych wad konstrukcyjnych i uszkodzeń budynku.
Kiedy materiał nadaje się jako paroizolacja?
O tym, czy materiał nadaje się jako paroizolacja, czy też jako paroizolacja, decyduje grubość warstwy powietrza zależna od dyfuzji pary wodnej (wartość Sd). Wartość Sd jest podawana wm i opisuje opór, jaki komponent lub materiał budowlany może stawiać przepływowi pary. Oblicza się go mnożąc opór dyfuzji pary wodnej (µ) przez grubość tego elementu. Materiały o wartości Sd> 100 m działają jak paroizolacja. Dla porównania: materiały w dużej mierze otwarte na dyfuzję, takie jak włókna wełny mineralnej lub płyty pilśniowe z powłoką bitumiczną, mają wartość Sd 0,2 lub 0,22 m.
Odporność na dyfuzję pary wodnej (wartość paroizolacji)
W przeciwieństwie do wartości Sd, opór dyfuzyjny pary wodnej nie jest związany z faktyczną grubością materiałów budowlanych ani warstwą izolacji, ale opisuje opór właściwy, z jakim materiał przeciwstawia się parze wodnej / wilgoci w porównaniu z równie grubą, statyczną warstwą powietrza. Im jest niższa, tym bardziej przepuszczalny jest materiał.
Tabela 2: Przepuszczalność pary wodnej dziesięciu najważniejszych materiałów izolacyjnych
| Materiał izolacyjny | Przepuszczalność pary wodnej |
|---|---|
| EPS / styropian | Niska |
| Wełna mineralna (kamienna / szklana) | wysoki |
| Włókno drzewne | wysoki |
| Płyta krzemianowo-wapniowa | wysoki |
| XPS | Niska |
| PUR / PIR | Niska |
| celuloza | wysoki |
| Perłowiec | wysoki |
| Konopie / len | wysoki |
| Szkło piankowe (płyta) | bardzo niski |
| Szkło piankowe (kruszony kamień) | wysoki |
Jakie materiały budowlane można zastosować jako paroizolację?
Kompletne paroizolacje w sensie technicznym to tylko metale lub szkło. Na przykład izolacja termiczna wykonana ze szkła piankowego może również działać jako paroizolacja. Ten materiał izolacyjny stosowany jest między innymi do izolacji obwodowej, izolacji termicznej dachów odwróconych oraz do różnych form ocieplenia elewacji. Inne materiały izolacyjne, takie jak styropian / styropian lub XPS, mają silne właściwości paroszczelne, ale nie są całkowicie paroszczelne. Niezależnie od zastosowanego materiału izolacyjnego paroizolacje wprowadzane są w postaci folii aluminiowych, izolacji z włókna szklanego laminowanego folią aluminiową, a przede wszystkim jako folie paroszczelne z tworzyw sztucznych.
Podstawowe wymagania dotyczące rozwiązania izolacyjnego z paroizolacją
Zasadniczo otwartość dyfuzyjna izolowanej konstrukcji dachu lub elewacji powinna wzrastać na zewnątrz. Paroizolacja jest umieszczona pod warstwą izolacji od wewnątrz; jej nieprzepuszczalność na zewnątrz musi być sześciokrotnie większa niż pozostałej części konstrukcji.
Wprowadzenie paroizolacji
Szczególnie w przypadku nadbudowy dachów, w domach drewnianych i budynkach o konstrukcji drewnianej, zwykle nie można całkowicie zrezygnować z ochrony przed wilgocią za pomocą paroizolacji lub paroizolacji. Podczas instalowania rozwiązania izolacyjnego z paroizolacją należy przynajmniej teoretycznie przestrzegać tylko dwóch podstawowych zasad:
- Wewnętrzny montaż paroizolacji
- 100 procent nieprzepuszczalności warstwy paroizolacyjnej.
Beznapięciowa, nakładająca się instalacja
Paski folii barierowej leżą na warstwie izolacji, nie powinny być naprężone, ale powinny lekko opadać i zachodzić na siebie co najmniej 10 cm. Folia jest mocowana do muru poprzez dodanie materiału; zwykle mocuje się ją za pomocą szerokich kołków lub zszywek, a do uszczelnienia używa się taśmy zszywającej.
Uszczelnianie przełomów i punktów połączeń
Oprócz ułożenia folii paroizolacyjnej na dużej powierzchni, otwory (parapety, otwory na rury) i punkty połączeń należy również uszczelnić. W tym celu zwykle stosuje się specjalne kleje lub taśmy uszczelniające. Uszczelnienie otworów rurowych i okien najlepiej wykonać oddzielnym kołnierzem lub pasem blachy wykonanym z tego samego materiału.
Poziom instalacji od wewnątrz
Aby jak najrzadziej przenikać przez warstwę paroizolacji, wskazane może być utworzenie oddzielnego poziomu montażowego pomiędzy paroizolacją a okładziną wewnętrzną ściany, na której znajdują się przewody elektryczne i gniazda.
Wykończenie wnętrza: kontrłaty i okładzina ścienna
Wnętrze konstrukcji tworzą kontrłaty i okładzina ścienna. Listwy służą jako element dystansowy między folią paroizolacyjną a okładziną ścienną / ścianą wewnętrzną. Zapewnia odpowiednią cyrkulację powietrza, a tym samym zapobiega osadzaniu się wilgoci przed barierą.
Źródła błędów
Najpoważniejszym problemem przy stosowaniu paroizolacji są niedoskonałości konstrukcji. To nie tylko ogranicza właściwości izolacyjne, ale także sprzyja przenikaniu wilgoci, która nie może wydostać się z konstrukcji ściany lub może uciec tylko w bardzo ograniczonym zakresie. Przed przystąpieniem do montażu okładziny ściennej, wykwalifikowani rzemieślnicy zazwyczaj przeprowadzają tzw. Próbę drzwi dmuchawy - metodę pomiaru różnicy ciśnień - w celu sprawdzenia szczelności konstrukcji. Później należy również uważać, aby nie uszkodzić paroizolacji, co może się bardzo szybko zdarzyć podczas wieszania zdjęć lub montażu mebli na ścianie. Uszkodzenia paroizolacji należy naprawić jak najszybciej przez przyklejenie.
Obszary szczególnego ryzyka
Szczególnie zagrożone obszary nieprzepuszczalności paroizolacji to:
- Połączenia przegrody z otynkowanym murem
- Zakładki wstęg folii barierowej
- Połączenia płyt okładzinowych
- Przejścia (okna, belki, narożniki, kable, rury)
- Połączenia cokołu na parterze.
Paroizolacja lub rozwiązanie izolacyjne paroprzepuszczalne
Eksperci zakładają teraz, że nie można osiągnąć naprawdę optymalnych paroizolacji. Zarówno nieszczelne, jak i zbyt szczelne bariery mogą mieć negatywne konsekwencje - nieprawidłowo wykonane bariery paroizolacyjne należą do dziesięciu najważniejszych wad konstrukcyjnych w Niemczech. Z reguły folie paroizolacyjne, które są otwarte na dyfuzję, są obecnie stosowane w pomieszczeniach mieszkalnych, w których wymagana jest skuteczna ochrona przed wilgocią. Posiadają różne stopnie właściwości dyfuzyjnych, dzięki czemu można je dostosować do konkretnych warunków konstrukcyjnych. W niektórych przypadkach paroprzepuszczalne i kapilarnie aktywne materiały izolacyjne również samodzielnie regulują bilans wilgoci, dzięki czemu - na przykład w przypadku izolacji wewnętrznej - zbędne jest wprowadzanie warstwy barierowej lub paroizolacji.
porady i wskazówki
Trend w nowoczesnej izolacji termicznej zmierza w kierunku systemów otwartych dyfuzyjnie. Folie paroizolacyjne otwarte dyfuzyjnie są w stanie elastycznie reagować na zmieniające się obciążenia wilgocią i wraz z otwartymi na dyfuzję, aktywnymi kapilarnie materiałami izolacyjnymi niezależnie regulują równowagę wilgoci w domu.
