Rozpuszczalność w wodzie a niestabilność
Tynk gliniany ma szereg właściwości, które można określić jako zalety i wady w zależności od kąta patrzenia i sytuacji. Rozpuszczalność w wodzie jest jedną z wielkich zalet, jeśli chodzi o naprawy i naprawy. Gliniany tynk na suficie i ścianie jest po prostu nawilżany i traktowany świeżym tynkiem glinianym.
Nałożony tynk gliniany przypomina naturalną masę materiału, który można przetwarzać wielokrotnie, a po usunięciu nawet ponownie. Ponieważ jedną ze słabości tynku glinianego może być niestabilność względem wywierconych otworów i pęknięć konstrukcyjnych, naprawy są wymagane częściej, zwłaszcza w starych budynkach.
Unikaj uszkodzeń
Aby jak najwcześniej uniknąć uszkodzeń, takich jak pęknięcia, konieczne jest odmierzone nałożenie tynku glinianego i wystarczające przerwy w wiązaniu. Jeśli tynk gliniany jest wykonywany samodzielnie, należy zwrócić uwagę na skurcz spowodowany składem. W przypadku gotowego tynku współczynnik ten i wartość określa producent.
Praktyczne podejście do naprawy
1. Zwilżyć otwory lub pęknięcia w ścianie lub suficie butelką z rozpyloną wodą, aż gliniane krawędzie będą „ugniatane”.
2. Za pomocą palców, łyżki, kielni lub szpatułki zetrzeć wilgotne gliniane brzegi, naciskając środek otworu lub pęknięcia
3. Nałożyć świeży gliniany tynk na pozostałą wnękę. Nie przekraczać głębokości roboczej jednego milimetra lub przestrzegać odpowiedniej fazy wiązania i schnięcia.
porady i wskazówki
Należy pamiętać, że naprawione obszary otynkowane gliną, podobnie jak oryginalne tynki, wymagają około dziesięciu godzin na milimetr grubości warstwy, aby związać i wyschnąć. Nie przyspieszaj sztucznie tego procesu, w przeciwnym razie stworzysz już podstawę do nowych obrażeń. Najlepiej zwinąć ostatnią górną warstwę o grubości mniejszej niż jeden milimetr.
