Tynk paryski i wilgoć
Wypalany podczas produkcji proszek gipsowy jest najpierw mieszany z wodą, dzięki czemu woda krystaliczna gromadzi się w tworzących się kryształach gipsu. Jednak tynk paryski, który już dawno zastygł, może nadal wchłaniać wilgoć, dlatego nie powinien być stosowany na zewnątrz ani w wilgotnych pomieszczeniach. Jednak właściwość ta może również okazać się problematyczna, jeśli np. Puszki podtynkowe mocuje się tynkiem, a następnie otynkuje tynkiem wapienno-cementowym. W takim przypadku problem można jednak rozwiązać, nakładając najpierw podkład.
Nałożyć tynk zawierający gips na powierzchnie zawierające cement
Istnieje powszechne przekonanie, że gips może zasadniczo zniszczyć beton, jeśli wejdzie z nim w kontakt. Ale to tylko częściowo prawda. Materiały budowlane z zawartością gipsu z pewnością można nakładać na betonową ścianę, gdy beton jest już całkowicie wyschnięty. Oznacza to, że nie powinien mieć więcej niż 3% wilgoci resztkowej w stosunku do masy całkowitej. Jeśli to kryterium jest spełnione, tynk modelarski można bez problemu nakładać na poszczególne elementy. Sytuacja wygląda inaczej, jeśli cement lub beton są rzeczywiście jeszcze wilgotne. W takim przypadku tynk parisowy może w rzeczywistości prowadzić do poważnych problemów z powodu tak zwanego „dryfu gipsu”.
Co oznacza „dryf gipsu”?
Dryf gipsu, historycznie znany również jako „Bacillus cementu”, jest wynikiem pewnych reakcji chemicznych zachodzących podczas przetwarzania cementu. Jest to związane z zawartością siarczanów i może obniżać wytrzymałość konstrukcji jeszcze długo po ich wzniesieniu. Ciśnienie krystalizacji tej reakcji chemicznej może w rzeczywistości zniszczyć kamień cementowy, który jest w rzeczywistości bardzo twardy, przez unoszenie się. Jednak ten efekt specjalny jest również używany do regulowania wiązania cementu poprzez celową domieszkę gipsu. W Niemczech istnieją pewne metody testowe, na przykład sprawdzające odporność zaprawy na siarczany (7,79 euro w Amazon *).
