Określenie warunków
Krokwie biegną od kalenicy do okapu dachu. Dolny koniec nazywany jest stopą krokwi lub główką krokwi. Różnica między tymi dwoma terminami polega na konstrukcji dachu: są krokwie, które kończą się na ścianie zewnętrznej (podstawie), wtedy mówi się o podstawie krokwi. Jeśli koniec krokwi wystaje poza zewnętrzną ścianę budynku, nazywa się to główką krokwi.
Przyczyny różnych kształtów główek krokwi
Jeśli krokiew wystaje poza ścianę zewnętrzną, jest widoczny. Ma to zalety - dach wygląda na nieco bardziej przewiewny, aw razie potrzeby do krokwi można również przymocować markizę. Ale ma też wadę: kiedy pada, przynajmniej przy silnym wietrze, woda deszczowa może dostać się do główki krokwi. Kształt główki krokwi ma znaczenie zarówno pod względem wyglądu, jak i ochrony przed wodą opadową.
Krokwie tną prosto
Najprostszym wariantem jest głowica krokwiowa cięta doczołowo. To, czy zostanie wybrany na dach, jest głównie kwestią finansów. Mniej wysiłku wymaga nadanie główce krokwi specjalnego kształtu, dlatego krokwie te są tańsze niż krokwie o innych kształtach. Mówi się jednak, że łeb krokwi, który właśnie został odcięty, jest podatny na gnicie, ponieważ przednia strona jest otwarta, a woda, która może tam dotrzeć, nie może również spłynąć.
Krokiew ze skosem
Większość domów ma krokwie z pochylonymi główkami. Po pierwsze, wygląda ładniej, po drugie, wilgoć, która może być obecna, nie może wniknąć w nachylenie tak dobrze, jak w prosto ściętą powierzchnię czołową, a woda lepiej spływa. Ta ostatnia kwestia jest jednak postrzegana jako kontrowersyjna. W rzeczywistości główka krokwi jest zwężana ze względów optycznych.
Ozdobiona głowa krokwi
W niektórych miejscach często dekorowano główki krokwi tradycyjnymi ornamentami. Takie główki krokwi można znaleźć na przykład w drewnianych domach w regionach górskich lub wiejskich. Dekoracja dotyczy wyłącznie wyglądu, a nie umożliwienia lepszego odpływu wody.
