Siarka tworzy łańcuchy cząsteczek
Podczas wulkanizacji surowe mleko kauczukowe jest siarkowane pod wpływem ciepła, czyli mieszane z siarką. W gumie zachodzi chemiczno-fizyczna reakcja tworzenia mostka siarkowego. Mówiąc prościej, łańcuchy cząsteczek są ze sobą połączone. Im większa ilość działającej siarki i im dłużej trwa wulkanizacja, tym twardsza staje się guma. Rodzaje gumy są z grubsza sklasyfikowane:
- Miękka guma o zawartości siarki od dwóch do pięciu procent
- Niepotrzebny złom o zawartości siarki od 5 do 15%
- Twarda guma o zawartości siarki od trzydziestu do pięćdziesięciu procent
Wraz ze wzrostem twardości zmniejsza się elastyczność. W większości przypadków dodaje się inne dodatki, aby nadać gumie specjalne właściwości. Przykładami są pigmenty kolorowe i plastyfikatory.
Zakup i przygotowanie materiałów trudne do zrealizowania
Temperatura wymagana do wulkanizacji wynosi od 120 do 170 stopni Celsjusza, którą może wytworzyć każdy konwencjonalny piec. Czas trwania procesu wulkanizacji waha się od dwóch do dwunastu godzin.
Jednak osoby świeckie i osoby prywatne mają pewne trudności w uzyskaniu materiałów:
- Surowa guma lub mleko są trudne do uzyskania i trudno je przechowywać
- Siarka jest substancją niebezpieczną, która jest legalnie dostępna tylko w ograniczonym zakresie
- Piec nie nadaje się do przeprowadzania toksycznych reakcji chemicznych
Oprócz wulkanizacji następuje wcześniejsze odlewanie gumy, co wymaga konstrukcji formy. O ile w przemyśle oba procesy łączy się w tzw. Prasach wulkanizacyjnych, laik musi wykonać oba etapy pracy oddzielnie, jeden po drugim.
porady i wskazówki
Przed wulkanizacją należy się przekonać ponad wszelką wątpliwość, czy kauczuk naturalny jest czysty, czy też rozdrobniona guma nie jest plastikiem. Jeśli wystąpi błąd, może to prowadzić do poparzeń i przypaleń, poza powstaniem bardzo toksycznego gazu stopionego. Jeśli zainfekujesz gumę płomieniem, zwęglony dym dotrze do spalonych włosów i rogu. Plastik topi się jak masło na słońcu i zaczyna szybko się palić.
