Rozpuszczanie zamiast topienia
Kiedy guma rozpuszcza się i staje się lepka w trakcie tego procesu, jest to często nazywane topieniem. Oczywiste oznaki i cechy są dość podobne do topienia substancji. Decydującą różnicą jest całkowity rozkład struktury chemicznej i struktury fizycznej.
W trakcie topienia substancja ulega upłynnieniu i zmienia swój stan skupienia. Po usunięciu zewnętrznego wpływu ciepła substancja ponownie zestala się, jak pokazuje najbardziej znany przykład wody i lodu. Ale guma nie topi się, rozpuszcza się. Pozostaje brązowa, lepka i tłusta masa, która prawie nie nadaje się do użytku.
Podczas spalania wytwarzane są toksyczne gazy
Kiedy nowa guma jest nalewana i wulkanizowana, jest to zawsze świeża guma. Po wulkanizacji gumę można poddać recyklingowi jedynie mechanicznie. Granulki lub mąka są używane do różnych zadań. Zapobiega to tworzeniu się papkowatej „stopionej masy”. Jedynym zastosowaniem energetycznym przy spalaniu starej gumy jest na przykład jej wykorzystanie jako paliwa wtórnego w cementowniach.
Podczas spalania gumy występują trzy główne opary, które w kontakcie z wodą gaśniczą wytwarzają następujące żrące i toksyczne substancje:
- Dwutlenek siarki
- Trójtlenek siarki
- Sadza
Ponadto w przypadku wielu produktów z gumy wzbogaconej i nieczystej występują dalsze toksyczne opary z tworzyw sztucznych i plastyfikatorów. Na przykład guma z opon samochodowych może być „topiona” i spalana tylko przy użyciu odpowiednich systemów filtrów. Dwutlenek siarki może być związany z wapieniem i przekształcony w gips.
Zachowanie w granicach temperatury
Jeśli guma wykonana z naturalnego kauczuku ostygnie do trzech stopni Celsjusza i mniej, staje się krucha. Od około 145 stopni zaczyna się rozpuszczać, a od około 170 stopni tworzy lepkość, która jest powszechnie określana jako „topnienie”.
porady i wskazówki
Nigdy nie gasić płonącej lub rozpuszczającej gumy wodą. Jest lżejszy od wody, aw ogniu (oponie) będzie unosił się na górze. W rezultacie wyżej wymienione toksyczne opary powstają szczególnie silnie.
