Kondensat w postaci mgły
Podczas gdy różnice temperatur mają bezpośredni wpływ na konwencjonalne pojedyncze okno, okno skrzynkowe tworzy poduszkę powietrzną, która podlega innym prawom termicznym. Jeśli okna nie są odpowiednio ocieplone, napływ i ewakuacja powietrza może powodować gromadzenie się wilgoci w powietrzu i osadzanie się na szybach.
Zaparowanie okna w skrzynce jest wstępnym etapem kondensacji, która może prowadzić do zawilgocenia i zawilgocenia. W większości przypadków zewnętrzne skrzydła okien skrzynkowych są „zbyt dobrze” izolowane i uniemożliwiają niezbędną cyrkulację powietrza.
Spowolniona regulacja temperatury
Przy typowym zastosowaniu okna skrzynkowego często otwiera się tylko skrzydło wewnętrzne. Ciepłe powietrze w pomieszczeniu wypełnia przestrzeń i pozostaje w niej po zamknięciu. Po zamknięciu powietrze schładza się przez zimne szyby zewnętrzne i elementy ramy. Zimne powietrze wydziela wilgoć, która skrapla się na szybach.
Ważne jest, aby powietrze mogło wymieniać się z zimnym powietrzem zewnętrznym, zanim ostygnie. W ten sposób przenosi wilgoć na zewnątrz, a efekt chłodzenia zostaje „przygaszony”. Cyrkulacja zapobiega zaparowywaniu szyby.
Wentylator cyrkulacyjny i wręgowy
Główna część izolacji termicznej okna jest przenoszona przez okno wewnętrzne, które po zamknięciu powinno szczelnie zamknąć się prawie w 100%. Jest to właściwe okno termoizolacyjne z izolacyjnym przeszkleniem i ramą wykorzystującą energetyczne zalety drewna.
Podczas uszczelniania okna skrzynkowego, okno zewnętrzne musi umożliwiać cyrkulację powietrza, nawet gdy jest zamknięte. Idealnym rozwiązaniem zapobiegającym zaparowywaniu okien skrzynkowych jest modernizacja nawiewników okiennych.
porady i wskazówki
Oprócz wad w uszczelnieniu, zaparowanie okna skrzyni może być również spowodowane zachowaniem wentylacji. Jeżeli występują duże różnice temperatur na zewnątrz i wewnątrz, po wywietrzeniu pomieszczenia należy zawsze zamknąć wszystkie skrzydła okienne, a okno wewnętrzne otworzyć dopiero po chwili.
SR
