Historia szlifowania
Sztuka kowalstwa powstała wraz z ciągliwością metali poprzez ogrzewanie. Ostrze noża do celów wojennych i kuchennych musiało być jak najostrzejsze. Podczas gdy w Europie szczególnie krzemień, granat i łupek łupkowy uznano za idealne materiały ścierne, w Japonii i Chinach opracowano metody mielenia na mokro na skałach pochodzenia wulkanicznego.
Oba procesy zostały dopracowane tysiące razy i są najważniejszymi sposobami ostrzenia noży. Do tego doszło wynalezienie papieru ściernego w połowie XIX wieku. Dzięki możliwościom produkcyjnym ściernych produktów syntetycznych, tlenki glinu i węgliki krzemu również zyskały popularność jako sztucznie wytwarzane materiały ścierne. W indywidualnych przypadkach stosuje się metal i ceramikę.
Rodzaje noży i kształty ostrzy
Na początku ostrzenia ostrza, które były prawie wyłącznie proste, musiały zostać naostrzone. Z biegiem czasu powstało coraz więcej specjalnych cięć i rodzajów noży. Dzisiejsze noże można podzielić na trzy główne grupy:
- Noże szefa kuchni i kuchenne
- brzytwa
- Noże hobbystyczne, do rzucania i kieszonkowe
Oprócz maszynki do golenia istnieje kilka kształtów ostrzy dla wszystkich noży. Oprócz gładkich ostrzy, które są proste, zakrzywione lub zaokrąglone, powszechne są noże ząbkowane i piły, takie jak noże do mięsa, kości i chleba.
Cięcie może składać się z prostego skosu metalowej krawędzi po jednej lub obu stronach, z prostą tylną stroną, przy czym czoło ostrza, w normalnym przypadku, styka się z jednostronnym ścięciem, skosem. W przypadku tak zwanych podwójnych faz, kąt szlifowania jest przerywany na dwie części. Płaski kąt od środka ostrza ulega bardziej stromemu „nachyleniu” w kierunku krawędzi ostrza. W przypadku szlifów ząbkowanych i piłowych, między końcówkami tnącymi brzeszczotu występują regularne poziome ukosowanie lub wgłębienia.
Jak ostrzyć nóż
Oryginalne techniki ostrzenia wyewoluowały z gładkich ostrzy. Szlifowanie na osełce okazało się najskuteczniejszą metodą. Jeśli ostrze ma przerywany przebieg, noże należy naostrzyć bez osełki lub specjalnie przygotowanych form ściernych.
W zależności od indywidualnego kształtu ostrza stosuje się kamienie szlifierskie lub narzędzia w kształcie pręta. Do tego celu służą kamienie szlifierskie w kształcie trójkąta i pręty szlifierskie wykonane z ceramiki lub metalu. Typowym „narzędziem wydrążonym” jest tzw. Pręt ostrzący wykonany z metalu o strukturze powierzchni przypominającej pilnik. Jednak ma tylko ograniczoną zdolność ostrzenia.
Pilniki diamentowe w różnych rozmiarach i kształtach to najlepszy wybór do optymalnego ostrzenia w kształcie pręta. Jeśli noże są wysyłane do profesjonalnych szlifierni w celu ostrzenia, zwykle używane są specjalne maszyny z nasadkami diamentowymi lub kamiennymi. Na pytanie, kto szlifuje noże, dostawcy, którzy używają tylko szlifierek z wirującymi dyskami, powinni wziąć pod uwagę granicę ostrzenia tej metody.
Okoliczności fizyczne i chemiczne
Eksperci i doświadczeni krojczy przysięgają na kamienie wodne pochodzenia japońskiego lub chińskiego. Warunkowo podobnie wydajne są sztucznie produkowane wodne osełki. Nóż jest wynikiem indywidualnego kowalstwa, poza wyrobami masowo produkowanymi maszynowo. Każdemu ostrzu nadaje się unikalny profil zarówno podczas produkcji, jak i użytkowania.
Dlatego podczas ręcznego ostrzenia noża profesjonaliści traktują ostrze prawie jak osobę. Ponadto istnieją wstępne wymagania dotyczące unikalnego ostrza, takie jak materiał lub stop oraz kształt i dokładność, które zostały użyte podczas uruchamiania noża. Zarówno gładko poruszające się ostrza, jak i krawędzie tnące przerwane wgłębieniami nie mogą uzyskać optymalnej ostrości, jeśli podczas ostrzenia zgodnie z instrukcją zostanie sztywno zachowany jednolity kąt.
Potencjał ostrzenia i gratu szlifierskiego
Podczas ostrzenia noża „codziennie” w prywatnym gospodarstwie domowym zwykle uzyskuje się jedynie zmniejszony potencjał ostrości. Rzeczywista zdolność cięcia zależy przede wszystkim od podstawowego naostrzenia noża. Zalecane jest podstawowe ostrzenie normalnie używanych noży domowych przynajmniej raz w roku. Brzytwę należy ostrzyć dwa do czterech razy w roku, gdy jest ostra.
Nieuniknione tworzenie się zadziorów jest często ignorowane przez laików. Nie tylko wpływa na stopień ostrości, ale także przenosi metaliczną „mąkę” na sztućce, takie jak żywność. Zadziory należy usunąć po zakończeniu procesu szlifowania, nawet przy „codziennym” szlifowaniu, poprzez odpowiednią obróbkę końcową, taką jak honowanie.
Zachowaj ostrość podczas przechowywania i ostrożności
Aby mieć pewność, że na dłuższą metę warto naostrzyć nóż, ostrze powinno być narażone na jak najmniejsze obciążenia. Przechowywanie niezabezpieczonego noża w szufladzie z innymi nożami lub narzędziami kuchennymi nieuchronnie prowadzi do zderzenia ostrza z metalem i innymi materiałami. Każde dotknięcie "rani" cięcie, jeśli się zbiegnie, ostra stalowa krawędź jest dosłownie tępa.
Końcówki, takie jak osłona ochronna na ostrza noża lub blok noża, chronią cięcie. W przypadku magnetycznych pasków mocujących, nóż musi być zawsze blokowany w sposób kontrolowany, bez kontaktu z ostrzem. Podczas czyszczenia i pielęgnacji noża zawsze pracuj w kierunku ostrza.
porady i wskazówki
Jeśli samodzielnie wykonujesz blok noża, upewnij się, że ostrze i ostrze noża unoszą się swobodnie.
