Struktura nitów
Zasadniczo nit jest rodzajem rury, która jest rozprężana poprzez przyłożenie siły do otworu lub kanału. Nit wystaje z obu stron łączonej części uchwytu. Kiedy nit jest zamknięty, oba końce rurki „pękają” tworząc pierścień i tworzą stabilny element łączący.
Nity są również używane do noży kieszonkowych i noży. Tutaj jednak reprezentują połączenie między łuskami rękojeści a łożem ostrza, a specjalne obrotowe nity mogą również tworzyć ruchome połączenia między ostrzem a trzonkiem.
Nity drążone i szpilkowe
Rurki nitów mogą być wewnątrz puste lub pełne. Nity drążone wytwarzają mniejszą siłę trzymania i stabilność niż nity kołkowe. Jednak nity drążone są łatwiejsze w obróbce, ich wymianie lub ponownym osadzaniu.
Jeżeli mają być wykonane szczególnie trwałe połączenia nitowe, nity drążone są dodatkowo „wklejane” żywicą syntetyczną. W niektórych przypadkach ten typ konstrukcji nie wykorzystuje kompresji. W tym przypadku nit stanowi osadzone wzmocnienie.
Wbić nity i spłaszczyć łeb
Zakładanie i łamanie nitu wymaga prostej praktycznej zasady w celu odpowiedniego i trwałego osadzenia. Średnica nitu powinna być o jeden milimetr mniejsza niż otwór w trzonie ostrza. Nit powinien wystawać 1,15 raza swojej własnej średnicy poza otwory uchwytu po obu stronach.
Istnieją proste zestawy nitów, które są wkładane tylko z „brutalną” siłą. Rękojeść noża z dolnym końcem nitu wystającym na odpowiednią wysokość należy umieścić na odpornej na uderzenia powierzchni, takiej jak kowadełko. Następnie nit uderzamy młotkiem „na płasko”. Do prostowania łbów nitów stosuje się tak zwane łby nitów, zwane również kowadełkiem.
porady i wskazówki
Jeśli sam wykonujesz nóż, możesz wybierać spośród różnych kształtów łba nitu. W takim przypadku potrzebne jest jednak odpowiednie narzędzie do osadzania kowadełka lub łba nitu, aby utworzyć płaską główkę nitu, która nie wystaje podczas używania noża.
